Recenzja Payday 3

Ten współpracujący symulator napadów ma obiecujący początek, choć w tej chwili skarbiec jest trochę pusty. Od strzelanin na ulicach miasta w „Heat” po przerażające maski klaunów z początku „Mrocznego Rycerza”, jest coś niepokojąco pociągającego w hollywoodzkim fantasy o napadach na banki. Na szczęście doskonała seria Payday pozwala mi na żywo przeżywać to przez ponad dekadę, […]

Ten współpracujący symulator napadów ma obiecujący początek, choć w tej chwili skarbiec jest trochę pusty.

Od strzelanin na ulicach miasta w „Heat” po przerażające maski klaunów z początku „Mrocznego Rycerza”, jest coś niepokojąco pociągającego w hollywoodzkim fantasy o napadach na banki. Na szczęście doskonała seria Payday pozwala mi na żywo przeżywać to przez ponad dekadę, nie potrzebując w tym celu kartoteki przestępcy. Kolejny rozdział w tej długotrwałej symulacji włamań, Payday 3, wreszcie opuścił areszt, i chociaż kontynuuje tradycję serii, oferując jedno z najlepszych cyfrowych doświadczeń typu „smash and grab”, jakie istnieją, to jednak typowe okropne błędy w Payday, niewielka liczba dostępnych zadań i przewidywalnie słaba fabuła oznaczają, że to nie jest ogromny krok naprzód, na którym mi zależało. Mimo to, jeśli wsparcie Payday 2 po premierze jest jakimś wyznacznikiem, to przynajmniej jest to bardzo obiecujący początek kolejnej dekady z radością pobiżucania kasjerów i naprawiania wiertarek.

Podobnie jak jego poprzednik, Payday 3 to kooperacyjna strzelanka FPS, w której ty i trzech przyjaciół bierzecie udział w coraz bardziej skomplikowanych napadach. Wyjątkowo cienka fabuła skupia się na tej samej zbieraninie przestępców, którzy są zmuszeni do wyjścia na emeryturę przez tajemniczą kabałę cieni i ogólnikowych sylwetek. Wszystkie twoje ulubione osobowości przedsiębiorcze powracają, w tym Hoxton, mistrz strategii palenia papierosów, i Chains, zawsze zabawny człowiek wojska. Niestety, a może niespodziewanie, sama historia to tylko sekwencja slajdów z komentarzem głosowym, uzasadniająca ciąg zadań, które podejmiesz, z niewielkim czymś, co by je ze sobą związało. Jest nawet misja, w której współpracujesz z Ice-T… z jakiegoś powodu? (Tak, mam na myśli tego samego Ice-T ze wszystkich 500 000 odcinków „Prawa i Porządku”). Payday lubi gościnne występy, i choć z pewnością stanowi to zabawne spotkanie, to nie zrobiło wiele, aby przyciągnąć mnie do już niespecjalnie rozbudowanej opowieści. Ale nawet jeśli historia nigdy naprawdę nie rusza, to dobrze sobie radzi w przygotowaniu terenu i daje do zrozumienia, co przyniesie przyszłość.

Już po kilku sekundach mojego pierwszego napadu w obowiązkowym poziomie wprowadzającym „lokalny oddział banku”, ruch i strzelanie wydawały się ogromnie ulepszone. Poruszasz się teraz szybciej i możesz wykonywać bardziej nowoczesne manewry, takie jak ślizganie, które okazało się przydatne zarówno w walce, jak i w zakradaniu się. Broń jest teraz bardziej dynamiczna i satysfakcjonująca, chociaż obarczona jest nieco zbyt małymi magazynkami i długimi czasami przeładowania, zanim wydasz część swoich zdobytych nielegalnie pieniędzy na ulepszenia. Możesz nawet używać cywilnych zakładników jako tarczy ludzkiego mięsa, zmuszając wrogów do walki wręcz, aby nie skrzywdzili niewinnej duszy, co jest miłym akcentem. Po latach stopniowych aktualizacji Payday 2, Payday 3 od razu daje wrażenie, że to właściwy sequel pod względem rozgrywki, nawet jeśli formuła włamywania się do skarbców i wrzucania torb z pieniędzmi do nieoznakowanego vana pozostaje identyczna.

Wybór broni nie jest nawet blisko tak duży jak w przypadku Payday 2, zaledwie 30 broni do wyboru zamiast ponad stu, ale dostępne opcje w chwili obecnej obejmują wszystkie podstawy. Masz wszystko, począwszy od zabójczych i celnych karabinów po pistolety z tłumikiem, a także dobre połączenie gadżetów i narzędzi skupionych na zakradaniu się, takich jak rzutki doskonałe dla podstępnych graczy oraz podstępne zakłócacze, które mogą zakłócać łączność wroga. Broń można także dostosować za pomocą modów i akcesoriów, które znacząco zmieniają sposób jej użytkowania, na przykład dodając celownik do broni, aby zwiększyć jej zasięg, lub dodając tłumik do ogromnego karabinu, aby uczynić go opcją podczas prób skradania się.

Nowe napady są świetne, ale jest ich niestety zbyt mało.

Payday 3 podnosi poprzeczkę pod względem jakości swoich nieudanych przedsięwzięć, ponieważ zdecydowana większość z ośmiu dostępnych zadań jest bardzo dobrze zaprojektowana. Wiele z nich wydaje się być natychmiastowymi klasykami, takimi jak napad na muzeum sztuki „Under The Surphaze”, z delikatnymi łamigłówkami i labiryntowymi korytarzami, w których ukryte są bezcenne dzieła sztuki do wykradnięcia, czy fantastyczny napad na bank Gold & Shark, który rzuca cię w najbardziej rozbudowaną klasyczną włamanie do skarbca. Developer Starbreeze zdecydowanie podniósł poprzeczkę pod względem różnorodności i jakości tych podstawowych etapów, i często znajdowałem się w sytuacji, w której powtarzałem ukończone zadanie, głównie po to, by doskonalić swoje strategie i badać inne możliwe wyniki. Niemniej jednak są nadal słabsze poziomy, takie jak „Road Rage”, misja skoncentrowana na walce, która kieruje cię na most z bardzo małą przestrzenią do wykorzystania różnych strategii i brakiem opcji skradania się. Na szczęście to było jedyne z ośmiu zadań, które było szczególnie słabe, a atrakcyjność dobrych znacznie przewyższa atrakcyjność mniej interesujących wyborów.

Chociaż prawie wszystkie nowe napady są świetne, to trochę rozczarowujące, że jest ich tak niewiele po tak długim oczekiwaniu. Prawdopodobnie ta biblioteka rozrośnie się z czasem, podobnie jak w przypadku poprzedniej części, ale po zaledwie pięciu godzinach ukończyłem już wszystkie dostępne zadania i rozpocząłem nieskończoną grindę powtarzania tych samych misji po raz kolejny. Ratunkiem jest to, że powtarzanie tych misji jest znacznie mniej monotoniczne dzięki różnorodności, którą daje możliwość skradania się, dzięki czemu większość zadań wydaje się jakby dwiema osobnymi misjami, ze względu na to, jak różnią się od przejść typu run and gun.

W wielu aspektach zmiany w mechanikach skradania się w Payday są jeszcze bardziej istotne niż jakiekolwiek ulepszenia w ruchu czy walce. Tylko najbardziej zaangażowani i elitarzyści mieli szansę na wykonanie całkowicie czystego napadu w Payday 2, a właściwie wyważenie poziomów było praktycznie wymogiem, aby odblokować takie rzeczy jak cicha wiertarka do otwierania skrzyń zanim próba byłaby choć trochę wykonalna. W przeciwieństwie do tego, Payday 3 od razu wprowadza nowe mechaniki wspierające skradanie się, takie jak możliwość kradzieży kluczyków od strażników, czy wykorzystanie przedmiotów otoczenia do zwabienia ich z dala. Oznacza to, że przeprowadzenie tajnej operacji jest teraz niemalże natychmiastowe, nawet jeśli grasz z przypadkowo dobraną grupą graczy, którzy komunikują się między sobą luźno poprzez czat tekstowy.

To jest także w dużej mierze zasługą sprytnego i fantastycznego projektu misji, w którym skradanki otrzymują zupełnie inną drogę do sukcesu. Na przykład poziom „Secure Capital Bank” normalnie wymaga, aby gracze poszli rutynową ścieżką, używając topników do przepalenia góry skarbców bankowych, a następnie zanurzenia się od piętra wyżej, zanim ruszysz z łupem, ale ta seria zadań wyzwalane jest tylko jako twoja podstawowa ścieżka, gdy gracze zostali złapani. Przed tym twoja drużyna może obrać znacznie bardziej skomplikowaną i satysfakcjonującą ścieżkę, wchodząc w różne części banku, by sabotażować systemy elektryczne i wyłączyć środki bezpieczeństwa, aby uzyskać dostęp do skarbca, bez żeby ktokolwiek wiedział, co się dzieje, co jest w zasadzie zupełnie inną misją, jeśli uda ci się to zrobić. W Payday 2 ten sam rodzaj napadu na bank wymagał od graczy podążania bardziej lub mniej tą samą ścieżką, niezależnie od preferowanej taktyki, i aby to zrobić dyskretnie, musiałeś tylko nie zostać złapanym.

Ale te nowe opcje nie oznaczają, że ​​wykonanie skradanki będzie łatwe, i to dzięki usprawnionej sztucznej inteligencji przeciwników. Teraz strażnicy reagują na twoje działania, odbiegając od swoich zwykłych tras patrolowania, by badać podejrzane aktywności i robić o wiele więcej niż wyciągnięcie pistoletu i strzelanie do ciebie, gdy zostaniesz zauważony. Na przykład, jeśli zostaniesz znaleziony w prywatnym, ale niezupełnie podejrzliwym miejscu, takim jak biuro w banku, zamiast natychmiast próbować cię zabić, po prostu cię eskortują do miejsca publicznego i wymierzają ci srogią reprymendę, którą można wykorzystać do tymczasowego usunięcia strażników ze stanowisk. Ta bardziej inteligentna sztuczna inteligencja obejmuje także walkę, gdzie policja doskonale radzi sobie z otaczaniem cię ze wszystkich stron, zamiast stania w miejscu i służenia za cel strzelania. Mogą także reagować na twoje działania i próbować ci przeszkodzić w napadzie, tak jak wtedy, gdy uruchamiasz alarm przeciwpożarowy po rozpoczęciu topienia topnika, używając systemu sprinklerów do opóźnienia postępu ognia. Podobnie zakładnicy teraz znacznie lepiej reagują na twoje polecenia i są łatwiejsi do komendowania i kontrolowania, gdy ich używasz jako zakładników w walce lub negocjacjach.

To prowadzi mnie do jednej z najbardziej ekscytujących zmian w formule napadu: teraz każde zadanie ma określone fazy, co oznacza, że ​​zamiast być w trybie ukrytym lub rzucać granatami jak maniak, teraz istnieją zdefiniowane momenty pomiędzy tymi dwoma skrajnościami, które pozwalają na dokładniejsze zbadanie różnych części fantazji przestępczej. Na przykład faza „Poszukiwanie” zostaje aktywowana, gdy wzbudzisz podejrzenie władz w niewielki sposób i zaczynają cię aktywnie szukać, ale jeszcze nie wybuchł prawdziwy chaos, a faza „Negocjacje” rozpoczyna się, jeśli zostaniesz złapany i daje ci okno czasowe, aby zamknąć miejsce i przygotować się do walki lub postępować grzecznie, uwalniając zakładników, aby opóźnić szturm władz. Ta dodatkowa subtelność otwiera ciekawe nowe strategie, takie jak gromadzenie jak największej liczby zakładników, aby przedłużyć fazę negocjacji tak długo, jak to możliwe. Na szczęście teraz nie jest to limitowany zasób, więc możesz stosować tych nieszczęsnych przypadkowych świadków tak wiele, ile dusza zapragnie.

To nadal ogromna frajda przechodzić przez ścieżki umiejętności związanymi z rolami podczas popełniania przestępstw, odblokowując więcej umiejętności w tych rolach, aby wzmocnić swój preferowany styl gry. To może być ścieżka Hackera, która zamienia twego przestępcę w technicznego czarodzieja, który potrafi hakować kamery bezpieczeństwa i wprowadzać zamieszanie w systemy ochrony, lub ścieżka Manipulatora, która daje ci srebrny język, dzięki któremu możesz zastraszać zarówno cywilów, jak i funkcjonariuszy prawa, by poddali się twojej niezwyciężonej woli. Możesz mieć wyposażone dowolne cztery z dostępnych 17 ról i możesz wydawać punkty umiejętności w dowolny sposób, co pozwala ci stworzyć idealny koktajl przestępczy, nie tracąc cennych punktów na rzeczy, których nie będziesz używać. Miło jest także to, że zdobywasz poziom i rozwijasz każdą z tych ról, po prostu wyposażając je podczas przestępstw, co naprawdę wynagradza cię za wybór swojego specjalistycznego obszaru działalności przestępczej i trzymanie się go.

Mimo że przekonałem się do tego nowego, bardziej uproszczonego systemu ulepszeń, nadal tęsknię za głębią progresji Payday 2. Ten nowy system spełnia najważniejsze kryterium, pozwalając mi dostosować swojego własnego przestępcę do roli, jaką chcę odgrywać w drużynie, ale nie jest tak obszerny ani skomplikowany – i szczególnie jest rozczarowujące, że talie perków zostały całkowicie wyeliminowane. Talie perków pozwalały zaokrąglić swoją postać drobnymi korzyściami związanymi z jej tłem, co stanowiło dodatkowy system na topie drzew umiejętności, który dawał mi kolejny powód do grindu. Mam nadzieję, że coś w rodzaju tego wróci w przyszłości.

Mam nadzieję, że to nie jest jedyna aktualizacja, która nadchodzi. Jak zawsze wydaje się to być przypadkiem w Payday, poważne i straszliwie bolesne problemy techniczne powróciły jak zimny ukłon prawa. Nie tylko wróciły typowe problemy z łącznością, ale pojawiło się czasami zacinanie się klatki obrazu, ludzie chodzący nagle do tyłu bez powodu i wiele innych. Nawet menu czasami działało ledwo, często okazywało się zupełnie bezużyteczne, gdy próbowałem wciskać przyciski, zanim wreszcie zareagowało na wszystkie moje wejścia naraz i wykonało szalone rzeczy, takie jak otwieranie tej samej misji 15 razy, co powodowało, że intro tej misji odtwarzało się wszystko naraz, nakładając się w niesamowicie niepokojący sposób. Mam nadzieję, że to zostanie naprawione, ale biorąc pod uwagę, że wcześniejsze wpisy pozostawały uszkodzone przez miesiące i lata, zanim wreszcie stały się stabilne, zdecydowanie jest powód do obaw, że czeka nas kolejna trudna droga.

Przynajmniej kiedy jesteś wyrzucany z powrotem do lobby z powodu problemów z łącznością, możesz spędzić dużo czasu dostosowując wyposażenie swojego bohatera. Dzięki wielu maskom, farbom i ozdobom do odblokowania, będziesz miał wiele do zdobycia i możesz marnować całkiem sporo czasu i pieniędzy w grze, dostosowując swój wygląd i dopasowując go do twojego stylu przestępczego życia. Wartości bohatera są teraz teraz bardziej rozbudowane i pozwalają na bardziej osobiste przystosowanie swojego przestępcy niż kiedykolwiek wcześniej, choć nadal zostawiają trochę do życzenia pod względem różnorodności.

Niestety, Payday 3, jak większość gier jako usług, jest wysoce uzależnione od jej wsparcia i ewolucji w ciągu następnych kilku lat. Jeśli spojrzymy na Payday 2 jako wzorzec, to obiecujący start i pierwsza fala nowych misji jest obiecująca, ale do sukcesu będzie potrzebne wiele więcej – więcej misji, więcej broni, więcej dostosowań, więcej opcji postępu, więcej rozwiązywania błędów i napraw, a przede wszystkim, więcej społeczności, aby utrzymać grę przy życiu. Jeśli okaże się, że Starbreeze i Overkill dadzą jej to wsparcie, jakiego potrzebuje, to Payday 3 może być następną wielką rzeczą dla fanów serii. Na razie jednak to dobra gra w fazie beta, z wieloma problemami technicznymi i treścią, która wciąż musi wydostać się z szafy.

Tomasz Rados

Redaktor Naczelny GamesZone

Zobacz artykuły

Louis Ferguson is a senior editor for the blogzine and also reports on breaking news based in London. He has written about government, criminal justice, and the role of money in politics since 2015.